Scandinavisch geel…

31 mei 2017

Daar gaan we dan. Midden mei. De zon komt op over de velden en het is fris. In mijn handen een maagdelijk wit a-viertje met daarop in zwarte lijnen de contouren van ons nieuwe telgebied. De velden, boerderijen, bossages en sloten.. Het staat allemaal ingetekend. Wat ontbreekt zijn de vogels. Die moeten wij erop zetten. Samen met mijn kijkgenoten Henk en Hidde inventariseer ik dit jaar de velden ten zuiden van Rolde en Nooitgedacht op broedvogels. In normale jaren doen we het beekdal van het Anderense diep, dit jaar de akkers rondom het Rolderveld en de Hoornse Bulten.

Zingende vogels noteren

Op het papier moeten de ‘bijzondere’ broedvogels komen:  de soorten die ‘kenmerkend’ zijn voor of iets zeggen over het landschap. Elke soort met een eigen afkorting; Grasmus is Gm, Groenling is G, Gele Kwikstaart is GKw. Vinken en merels en tjiftjaffen enzo tellen we niet. Die worden elders al genoeg geteld… Ieder jaar is het weer een feestje om het papier te vullen.  Waar broedt welk beest? We noteren voornamelijk zingende vogels trouwens, afkorting met een plusje erachter.. geen nesten. Die vinden we zelden en we gaan er ook niet naar zoeken.. Veel te belastend voor de vogels en het vreet ook teveel tijd.

Noorse kwikstaart in Drenthe

De ochtend verloopt zoals we verwachten: Bosjes wemelen van de zangvogels, De erven en tuinen zijn goed gevuld, de heide terreintjes en de vennen zijn druk bezet, de graslanden zijn verlaten en op de akkers vliegen her der wat zingende veldleeuweriken en wat kieviten.

Maar dan zie we wat andere actie op de akker. Nou ja, actie… gescharrel van wat klein grut. Gele kwikstaarten, zo zien we al snel. Altijd een mooie vogel en ik ben blij hem al als mogelijke broedgeval te mogen opschrijven. We scharrelen zelf wat dichterbij en zien dan een donkere kopkap boven op dat knalgele lijf in plaats van een lichtgrijzig kopje met witte oogstreep.. Een Noordse kwikstaart: helemaal leuk. En daar vlak bij ontdekken we er nog vier. Vijf mannetjes op doortrek naar Scandinavië. Een Scandinavische ondersoort van onze eigen gele kwik, die meestal alleen in mei in Nederland te zien is.

Maar ja.. geen broedvogels hiero, dus ze tellen niet. Dit stuk op het kaartje blijft wit.. Zie je eens wat leuks, kan je er nergens mee heen…